بررسی تبعیّت از درمان بیماران بعد از جراحی پیوند شریان کرونر در بیمارستان‌‌‌های شهر تهران سال 1393

زمینه و هدف: ازدیاد روز افزون بیماری های قلبی، افزایش میزانبستری ناشی از این بیماری­ها و هزینه بالای مراقبت و درمان، نظام سلامت را در قرن حاضر با چالش مهمی مواجهکرده است. به همین دلیل پیشگیری از عوارض بیماری­های قلبی و درمان موفّق آن‌ها ضروری بوده است. از طرفی، این امر تنها با مشارکت فعّال بیماران در امور درمان و اجرای توصیّه­های اعضای تیم درمان میسر است؛ که از آن تحت عنوان تبعیّت از درمان یاد شده است. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیّت تبعیّت از درمان بیماران بعد از جراحی پیوند شریان کرونر در شهر تهران سال 1393 انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بوده که بر روی 70 بیمار تحت جراحی پیوند شریان کرونر که در بخش­های جراحی قلب بیمارستان‌‌‌های شهر تهران بستری بودند، انجام شد. ابزار پژوهش شامل اطّلاعات دموگرافیک و پرسشنامه تبعیّت ازدرمان بود که حدود پنج روز بعد از عمل جراحی پیوند شریان کرونر و قبل از ترخیص، توسّط بیماران بستری در بخش جراحی قلب تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون کای دو با استفاده از نرم­افزار spss18 استفاده شد. یافته­ها: یافته ­ها نشان داد میانگین امتیاز تبعیّت از درمان در بیماران 08/8 ±36/59می­باشد.بیشترین امتیاز حیطه­ها مربوط به حیطه تلفیق درمان با زندگی 34/19±06/68و کم ترین امتیاز مربوط به حیطه تدبیر در اجرای درمان  62/25±52/44 می­باشد. بین تمام حیطه­های تبعیّت از درمان ارتباط معنی­دار وجود داشت(0001/0= p ) جز بین حیطه اهتمام در درمان با حیطه تدبیر در اجرای درمان و حیطه تمایل به مشارکت در درمان با تعهّد به درمان که ارتباط معنی­دار وجود نداشت. نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که در بیماران بعد از عمل جراحی پیوند شریان کرونر، هماهنگی درمان با شرایط زندگی و  برخورداری از حمایت اجتماعی از جانب خانواده و دوستان با اطاعت و پایبندی بهتری به تبعیّت ازدرمان همراه می­باشد و پیشنهاد می گردد تبعیّت از درمان به عنوان یک برنامه آموزشی در مراقبتپرستاری از این بیماران تبدیل گردد.